Chapter 8: Ang Walang Awang Pagpaparusa
Chapter 8: Ang Walang Awang Pagpaparusa
Ang nakagila-gilalas na sigaw ay patuloy na tumataginting sa buong looban. Sa gitna ng mga sigaw, ay maririnig mo ang isang natatakot at nababahalang iyak ng isang babae. Sa kanlurang bahagi ng silid, ang mga pintuan ay malawak na nakabukas. May isang tao na nakakatanggap ng pagpaparusa sa katawan. Maaari mong marinig ang tunog ng latigo habang nakakatugon sa laman. Ang dugo ay kumakalat sa buong Zhuge Residence. Ang lahat ng mga tagapaglingkod ay itinaas ang kanilang mga ulo upang makita kung sino ang pinaparusahan.
Habang ang mga tao ay unti-unting sumusugod, si Chu Qiao ay nasa harapan ng bahay. Isang hakbang na lamang ang nanatili upang makalabas sa hardin na kumakain ng tao. Ngunit ang mga sigaw ay patuloy na umi-eko sa kanyang mga tainga sanhi ng pagkulubot ng kanyang mga kilay. Sa wakas, binawi ang kanyang paa, mabilis siyang bumalik at tumakbo patungo sa silid sa kanluran.
Tadhana. Nagbibigay ito sa mga tao ng mga pagkakataon upang makagawa ng isang pagpipilian upang makagawa ng isang pagkakaiba. Kadalasan, ang mga pagpipilian ay magbabago ng maraming bagay.
Nakatayo si Zhuge Yue (Yuwen Yue) nakasuot ng isang maputlang berde na damit na sutla, may burda na may isang piraso ng madilim na berdeng lotus. Ang kanyang buhok ay nakalugay sa kanyang mga balikat, ang kanyang mukha ay kasing ganda ng jade. Ang kanyang mga mata ay parang itim na tinta at ang kanyang mga labi ay madilim na pula. Kahit na siya ay 13 o 14 taong gulang, siya ay lumitaw na magkaroon ng isang napakasamang kagandahan. Siya ay nakahiga sa kanyang tagiliran sa isang silya na gawa sa rosewood. Ang kanyang siko na sumusuporta sa kanyang ulo habang ang dalawang magagandang katulong ay nakahawak sa insenso nakaupo sa parehong magkabilang-panig. Paminsan-minsan ay lilipat siya ng piraso ng chess. Samantala ang isang mabilis na kabayo ay naglalakbay ng isang libong li na may sariwang lychee mula sa Bian Tang ay dumating.
Dalawampung hakbang sa harap niya, isang batang alipin na nakadamit na itim ay pinalo hanggang bugbog-sarado ang katawan at ang pag-iyak ay unti-unting natahimik. Ang isang 6 o 7 taong gulang na maliit na aliping babae ay nagtatakip sa kanyang paningin na nagmamakaawa. Ang balat sa kanyang noo ay nasira habang dumadaloy ang dugo at ang kanyang mga kristal na mga mata ay umaapaw sa mga luha.
Ang araw ay unti-unting tumaas nang maliwanag sa Hongshuan Plateau na matatagpuan sa lungsod. Kahit na sa taglamig, ang araw ay malakas pa rin. Itinataas ni Zhuge Yue (Yuwen Yue) ang kanyang ulo, pinipikit ang kanyang mga mata sa liwanag. Ito ang naging dahilan ng pagkabalisa ng dalawa sa mga katulong na babae. Isa ay kaagad na kumuha ng payong upang harangan ang araw mula sa ulo ni Zhuge Yue (Yuwen Yue). Itinulak niya ang payong dala ng pagkabagot, at umupo ng matuwid. Ang dalawang katulong ay naghihintay habang siya ay kumaway, habang siya ay nakasandal sa mga unan ng upuan.
Biglang may dalawang lalaki ang lumitaw at may paggalang na lumakad pasulong. Maingat nilang itinaas ang kanyang upuan, at dinala siya sa gilid ng silid.
Ang batang babaing nakayuko ay biglang natakot at pasigaw na umiyak. Gumapang ito patungo kay Zhuge Yue (Yuwen Yue), hinila ang kanyang mga damit, "Ikaapat na Young Master, si Lin Xi ay maaaring mamatay!"
Ang mata ni Zhuge Yue ay tumitig. Mula sa sulok ng kanyang mga mata, tumingin siya sa maliit na batang babae na may dugo sa kanyang mga maliliit na kamay at ulo.
Ang bata ay nakaramdaman lamang ng isang hindi mapigil na ginaw nang bigla itinaas ang kanyang ulo. Tanging upang makita ang puting-puting bota ni Zhuge Yue na natatakan ng limang duguan na mga dalari. At ang marka ay kapansin-pansin.
Sa takot, ang bata ay hindi nakapagsalita ng isang ilang saglit bago pinunasan ang kanyang mga sapatos gamit ang kanyang manggas dala ng takot. Umiiyak, "Ikinalulungkot ko po, Ikaapat na batang master, lilinisin ko po ito agad."Tinadyakan ni Zhuge Yue ang bata. Pagkatapos, lumuhod ang dalawa sa kanyang mga katulong upang kunin ang maruruming bota. Tiningnan ni Zhuge Yue ang bata na may pagkasuya at nag-utos na may kababaang tinig, "Putulin ang kanyang mga kamay."
Si Xiao Qi ay nakalimutan nya kung paano humikbi at umupo doon na parang pipi at bingi sa lupa. Ang isang malupit na tanod ay mabilis na dumating sa sandaling iyon na may mahabang tabak na kaluban mula sa kanyang baywang. At tulad ng mabilis, isang spray ng dugo ang lumabas hanggang sa kalangitan. Ang kanyang maputlang puting kamay ay pinutol at nandoon sa lupa.
Natagpuan ni Xiao Qi ang kanyang tinig at lumabas ang isang hinagpis na kahabag-habag hanggang sa mga ulap, na gumugulat sa lahat ng mga kakila-kilabot na mga buwitre sa malapit.
Narating ni Chu Qiao ang pintuan, nakatayo pa rin siya na parang bato. Bumalikwas syang bigla sa pagkilos habang unti-unting yumapak na para bang ngayon lang niya nagawa ito sa tanang buhay nya. Ang kanyang mga mata ay malawak na nakabukas, tinakpan niya ang kanyang bibig at nakatayo nang hindi man lang nya magawang kumilos ng isang pulgada.
"Fourth young Master, ang bata ay hindi na humihinga."
Tinitingnan ni Zhuge Yue si Lin Xi na naaawa, hinaplos ang kanyang noo. "Itapon mo sya sa lawa sa pabilyon upang pakainin ang isda."
"Opo."
Ang ibang mga lalaking tagapagsilbi ay muling inangat ang upuan ni Zhuge Yue, ang iba naman ay nakaluhod pa rin, kahit yung mga may mga sugat.
"Sandali lang," sabi nya nang malagpasan ang pintuan. Unti-unti syang lumingon, tiningnan nya sa mata si Chu Qiao na nakatayo sa may pintuan. Kumunot ang kanyang noo. "Ikaw, kanino ka bang alipin? Bakit hindi ka nakaluhod?"
Humugot si Chu Qiao ng isang malalim na paghinga, kinagat ang kanyang mga labi upang lunukin ang kanyang galit. Lumuhod s'ya sa lupa, ang kanyang mga mata ay nakatitig sa pader. Ang kanyang mga mata ay nakadilat, nagsimula syang nagsalita nang may pakiusap at pagsusumamong boses, "Yue ay isang hamak na alipin. Pakiusap, Ika-apat na Batang Master, patawarin mo si Yue, ako ay walang karanasan. Ito ang unang pagkakataon na makita ang pang-apat na batang amo. Akala ko nakita ko ang Diyos. "
Si Zhuge Yue ay napangiti. Itong maliit na batang ito ay nakakatuwa, sa murang edad alam niya kung paano magsalita. Tumawa sya at nagtanong, "Matalinong bata, ilang taon ka na?" Ano ang iyong pangalan?"
"Pang-apat na Panginoon, ako ay si Jing Yue, ako ay pitong taong gulang.
"Ganito," sabi ni Zhuge Yue, "Bibigyan kita nang pangalan sumunod ka sa akin. Ngayon, ikaw ay tatawaging Xing'er. "
Si Chu Qiao ay sumunod at sumigaw, "Xing... salamat Fourth Young Master, at pinipili mo ako."
Ngumiti si Zhuge Yue. Ang kanyang upuan ay muling umangat, bumabalik sa mga corridors hanggang sa hindi na ito makikita.
Sa pag-ayos, isang alipin na may mababang katayuan ay patay na. Sa Zhuge Residence, ang mga tagapaglingkod ay nasanay na sa mga ganitong eksena. Ang mga balitang ito ay agad kumakalat sa buong residente. Isang tagapaglingkod ang tumungo at nilinis ang paligid. Inangat ang maliit na katawan ng bata binalot si Lin Xi at pinasok sa sako, pagkatapos ay kinaladkad sa lupa patungo sa Pavillion Lake.
Napakaliit ng bata. Ang laman ng kanyang buong katawan ay puno ng dugo at bugbog-sarado. Ang dugo ay tumutulo sa labas ng sako, at dumaloy sa lupa. Isang mahabang bakas ng dugo ay sumunod sa tagapaglingkod. Si Chu Qiao ay nakaluhod pa rin sa lupa. Ang kanyang pag-iisip ay balisa sa lahat ng mga nangyari. Ang kanyang mga ngipin ay nagkukutya sa kanyang mga labi habang kinuyum ang kanyang dalawang maliit na kamao nang mahigpit. Nakatitig sa bakas ng dugo mula sa sako, lumabas ang kanyang mga luha mula sa kanyang mga mata.
Naaalala nya...
"Yue, huwag ka nang matakot, ang iyong ika-limang kapatid na lalaki ay narito."
"Ngayong gabi ay kumain tayo ng mabuti. Ang Fourth Young Master ay binigyan tayo ng mga gulay, braised beef, sweet and sour pork ribs, sweet and sour sauce fillet, wild duck at marami pang pagkain. Marami akong nakain na para bang gusto kong sumuka. Hindi na ako makakakain pa."
"Yue, makatitiyak ka na sa hinaharap, ika-5 kapatid na lalaki ay siguraduhin na kumain ka araw-araw. Ang lahat ng mabubuting bagay sa mundong ito ay ginawa upang may makain ka. Hindi lamang ang baboy, kundi ang ginseng, abalone, pugad ng ibon, pating palikpik at kahit na isang elepante ay pweding ihain. Maaari kang magkaroon ng anumang nais mo. Sa panahong iyon, walang sinuman ang makikialam sa atin muli. Yue, naniniwala ka ba sa 5th brother mo?"
"Yue, ang iyong kapatid na lalaki ay poprotekta sa'yo. Sasamahan kita, kaya wag kang matakot."
Napuno siya ng kalungkutan at galit, tulad ng tubig na kumukulo o ng isang napakalaking alon ng dagat, ngunit alam niya na hindi siya maaaring umiyak. Hindi niya pweding ipakita sa oras na ito ang poot na nararamdaman. Pinahiran niya ang kanyang mukha sa likod ng kanyang kamay at mabilis na tumayo. Sa tabi ng pintuan, si Xiao Qi ay naroon pa rin na putol na ang mga kamay. Dumadaloy pa rin ang dugo nang hindi binibigyang pansin ang anumang bagay.
Mabilis na pinunit ni Chu Qiao ang kanyang damit, diniin at hinawakan ang pulso ni Xiao Qi, habang binabalot ang kanyang pulso upang matigil ang pagdurugo. Pagkatapos ng lahat, binuhat niya si Xiao Qi sa kanyang likod, tumikum ang kanyang ngipin at lumakad patungo sa likod-bahay.
Nang nakalabas sa pintuan, isang boses ang tumigil sa kanya. "Hinto!, sino ang nagsabi sa'yo na buhatin mo siya?"
Tiningnan ni Chu Qiao ang taong may dalang latigo. Ang taong ito ay hindi nya nakita ng tatlong araw, Zhu Shun. Sumagot sya ng malumanay. "Ang Fourth Young Master ay di sinabi na siya ay patayin."
"Ang Panginoon ay di rin sinabi na tulungan mo siya!" Sabad ni Zhun Shun na may kakaibang tingin kay Chu Qiao. Ewan niya kung bakit, mula nung araw sa Jiu Wei Street, ang kaganapan na iyon ay di nya malimutan at palaging nakikita sa kanyang panaginip. Pagkatapos niyang latiguhan ang bata, nagtatanong ito sa kanyang pangalan na syang dahilan na di sya matahimik. Sa kanyang isip ay parang katawa-tawa bakit pinahahalagahan ang isang mababang-uri ng alipin. Pero ang kanyang puso ay nababahala. Sa bahay ng Heneral maraming mga matang nakatingin, kung hindi naman gusto niyang mawala ang batang ito sa kanyang paningin baka ito pa ang magpahamak sa kanya balang araw.
"Iyan ang maling palagay sa layunin ng panginoon. Masyadong walang muwang. Halika dito, dalhin ang dalawang mapagmataas na alipin na ito dahil hindi nila alam ang kalawakan ng langit at lupa! "
Dalawang lalaki ang lumapit at gustong humawak sa mga braso ni Chu Qiao. Dali-dali itong nakatago sa mga ito. Ang paggalaw ng biglaan ay naging sanhi ng pagdurugo ulit ng sugat ni Xiao Qi.
"Sino ang maglakas-loob na pumunta!!! Ako ay isa sa mga kaibigan ng Fourth Young Master. Hindi nyo ba iyan naiintindihan?"
Napangiwi si Zhun Shun sa narinig, "Hindi mo pa nakuha ang balahibo ng manok ngunit nakapag-shoot ka na naman... Bukas ng maaga, ang Fourth Young Master ay hindi niya kayong dalawa matatandaan. Ngunit ikaw ay naglakas-loob na subukan ako dito! Alis!!! dalhin mo itong dalawa at bigyan ng leksyon!"
Sumeryoso ang mukha ni Chu Qiao, si Xiao Qi ay naroon pa rin sa kanyang likod, sya'y umuurong na parang pusa. Ang kanyang mga mata ay tumingin ng matulis at ang noo ay kumulubot.
Pagkatapos ay may isa pang boses na narinig mula sa likuran ni Zhu Shun. Isang makisig na batang lalaki, sa isang jasper boa robe, nakatayo ito sa may likuran ng mga ito. Sinundan ng apat na iba pang mga tagasunod, ang 11 taong gulang ay nakatayo roon, anupat ang hitsura ni Zhu Shun ay naging balisa. "Housekeeper Zhu, bakit hindi mo alam na umalis na si Huai? Hindi ba mahalaga ang korona ng prinsipe? Bakit nandito ka pa rin? Tingin ko, ikaw ay totoong tamad. "
Nagulat si Zhu Shun, kaya nagmamadali itong umalis na nakayuko. "Yan Shi Zi, ito ang mga alipin na ayaw makinig at magpadesiplina," sambit ni Zhu Shun habang si Yan Shi Zi ay tumawa.
"Ang magturo sa mga alipin ba ang mas importante o ang pamilya ko? Zhu Shun, akala ko ba ay matalino ka, ang di ko lang alam na pati sa harapan ni Yan Shi ay mapangahas ka rin ng ganito.
Nabahala si Zhu Shun na marinig at mabilis na kinatok ang kanyang ulo sa sahig. "Ang isang ito ay hindi maglakas-loob. Ang isang ito ay hindi maglakas-loob, ang isang ito ay mali. "
"Alam mo na mali ka, bakit nandito ka pa rin?"
Pagkatapos niyang marinig ito, biglang tumayo si Zhu Shun na parang ang kanyang puwit ay nag-aapoy. Mabilis na umalis upang hanapin si Zhuge Huai (Yuwen Huai). Ang iba pang mga tagapagsilbi ay mabilis na pumunta sa isang gilid, ang isa ay maingat na nagsalita, "Pakiusap Yan Shi Zi, mangyari ka ng pumasok sa Flower Hall upang maghintay."
Ang batang nakadamit na eleganti ay tumango at dahan-dahang lumakad. Ang kanyang mga itim na mata ay nakatanaw sa loob ng patyo at nakita niya si Chu Qiao. Tila tulad ng pag-alala niya ng isang bagay, kaya lumakad siya nang direkta sa kanya.
Si Chu Qiao ay tahimik, habang maingat niyang kinuha ang dalawang hakbang pabalik. Nakita ni Yan Xun ang kanyang hakbang, tumigil sya sa kanyang mga hakbang. Nag-iisip siya ng ilang sandali, hinila niya ang isang puting garapon mula sa kanyang manggas. Ito ay inukit na may isang pattern ng bluegrass, ito ay napaka-maselan. Sinenyasan niya ito para kunin ang bote na may isang maliit na pagtango.
Tumingin si Chu Qiao kay Yan Xun pataas at pababa. Naalala niya ang mga pangyayari sa paligid ng pangangaso, hindi siya tanga. Hindi siya pumunta.
Ngumiti si Yan Xun sa kanya. Inilagay nya ang bote sa lupa at patuloy na naglakad patungo sa Flower Hall kasama ang kanyang mga alagad.
"Uh ...." Ang isang maliit na daing ay narinig mula sa likod. Nakita ni Xiao Qi ang mukha ni Chu Qiao na malabo. Ang tunog ng mga langaw at lamok ay naririnig. Dahil sya ay natatakot na hindi marinig, siya ay umiyak "Kapatid Yue ... ..Xiao Qi ... .. ako ay mamatay na ba?"
Kinuha ni Chu Qiao ang bote at hinawakang mabuti. Ang pagkabahala ay naroon pa rin sa katawan. Ang kanyang malungkot na mga mata ay nakatanaw sa kabuuan ng bahay. Mahina pero matatag nyang tiningnan si Xiao Qi at sinabi, "Xiao Qi, ang iyong kapatid ay nandito kasama mo, di ka nya pababayaan. Di magtatagal maging maayos ka rin."
---------------------
Ang taglamig ay nagbigay ng kapanganakan ng pagdurusa at pasakit sa ilalim ng mga masasamang kamay, sila ba ay dapat patawarin?
Gayunpaman, ito ay hindi maiiwasan. Mahigpit na pinasiyahan ni Chu Qiao na manatili sa eksaktong paghihiganti. Ang lahat ay hindi masisira!
"Fourth young Master, ang bata ay hindi na humihinga."
Tinitingnan ni Zhuge Yue si Lin Xi na naaawa, hinaplos ang kanyang noo. "Itapon mo sya sa lawa sa pabilyon upang pakainin ang isda."
"Opo."
Ang ibang mga lalaking tagapagsilbi ay muling inangat ang upuan ni Zhuge Yue, ang iba naman ay nakaluhod pa rin, kahit yung mga may mga sugat.
"Sandali lang," sabi nya nang malagpasan ang pintuan. Unti-unti syang lumingon, tiningnan nya sa mata si Chu Qiao na nakatayo sa may pintuan. Kumunot ang kanyang noo. "Ikaw, kanino ka bang alipin? Bakit hindi ka nakaluhod?"
Humugot si Chu Qiao ng isang malalim na paghinga, kinagat ang kanyang mga labi upang lunukin ang kanyang galit. Lumuhod s'ya sa lupa, ang kanyang mga mata ay nakatitig sa pader. Ang kanyang mga mata ay nakadilat, nagsimula syang nagsalita nang may pakiusap at pagsusumamong boses, "Yue ay isang hamak na alipin. Pakiusap, Ika-apat na Batang Master, patawarin mo si Yue, ako ay walang karanasan. Ito ang unang pagkakataon na makita ang pang-apat na batang amo. Akala ko nakita ko ang Diyos. "
Si Zhuge Yue ay napangiti. Itong maliit na batang ito ay nakakatuwa, sa murang edad alam niya kung paano magsalita. Tumawa sya at nagtanong, "Matalinong bata, ilang taon ka na?" Ano ang iyong pangalan?"
"Pang-apat na Panginoon, ako ay si Jing Yue, ako ay pitong taong gulang.
"Ganito," sabi ni Zhuge Yue, "Bibigyan kita nang pangalan sumunod ka sa akin. Ngayon, ikaw ay tatawaging Xing'er. "
Si Chu Qiao ay sumunod at sumigaw, "Xing... salamat Fourth Young Master, at pinipili mo ako."
Ngumiti si Zhuge Yue. Ang kanyang upuan ay muling umangat, bumabalik sa mga corridors hanggang sa hindi na ito makikita.
Sa pag-ayos, isang alipin na may mababang katayuan ay patay na. Sa Zhuge Residence, ang mga tagapaglingkod ay nasanay na sa mga ganitong eksena. Ang mga balitang ito ay agad kumakalat sa buong residente. Isang tagapaglingkod ang tumungo at nilinis ang paligid. Inangat ang maliit na katawan ng bata binalot si Lin Xi at pinasok sa sako, pagkatapos ay kinaladkad sa lupa patungo sa Pavillion Lake.
Napakaliit ng bata. Ang laman ng kanyang buong katawan ay puno ng dugo at bugbog-sarado. Ang dugo ay tumutulo sa labas ng sako, at dumaloy sa lupa. Isang mahabang bakas ng dugo ay sumunod sa tagapaglingkod. Si Chu Qiao ay nakaluhod pa rin sa lupa. Ang kanyang pag-iisip ay balisa sa lahat ng mga nangyari. Ang kanyang mga ngipin ay nagkukutya sa kanyang mga labi habang kinuyum ang kanyang dalawang maliit na kamao nang mahigpit. Nakatitig sa bakas ng dugo mula sa sako, lumabas ang kanyang mga luha mula sa kanyang mga mata.
Naaalala nya...
"Yue, huwag ka nang matakot, ang iyong ika-limang kapatid na lalaki ay narito."
"Ngayong gabi ay kumain tayo ng mabuti. Ang Fourth Young Master ay binigyan tayo ng mga gulay, braised beef, sweet and sour pork ribs, sweet and sour sauce fillet, wild duck at marami pang pagkain. Marami akong nakain na para bang gusto kong sumuka. Hindi na ako makakakain pa."
"Yue, makatitiyak ka na sa hinaharap, ika-5 kapatid na lalaki ay siguraduhin na kumain ka araw-araw. Ang lahat ng mabubuting bagay sa mundong ito ay ginawa upang may makain ka. Hindi lamang ang baboy, kundi ang ginseng, abalone, pugad ng ibon, pating palikpik at kahit na isang elepante ay pweding ihain. Maaari kang magkaroon ng anumang nais mo. Sa panahong iyon, walang sinuman ang makikialam sa atin muli. Yue, naniniwala ka ba sa 5th brother mo?"
"Yue, ang iyong kapatid na lalaki ay poprotekta sa'yo. Sasamahan kita, kaya wag kang matakot."
Napuno siya ng kalungkutan at galit, tulad ng tubig na kumukulo o ng isang napakalaking alon ng dagat, ngunit alam niya na hindi siya maaaring umiyak. Hindi niya pweding ipakita sa oras na ito ang poot na nararamdaman. Pinahiran niya ang kanyang mukha sa likod ng kanyang kamay at mabilis na tumayo. Sa tabi ng pintuan, si Xiao Qi ay naroon pa rin na putol na ang mga kamay. Dumadaloy pa rin ang dugo nang hindi binibigyang pansin ang anumang bagay.
Mabilis na pinunit ni Chu Qiao ang kanyang damit, diniin at hinawakan ang pulso ni Xiao Qi, habang binabalot ang kanyang pulso upang matigil ang pagdurugo. Pagkatapos ng lahat, binuhat niya si Xiao Qi sa kanyang likod, tumikum ang kanyang ngipin at lumakad patungo sa likod-bahay.
Nang nakalabas sa pintuan, isang boses ang tumigil sa kanya. "Hinto!, sino ang nagsabi sa'yo na buhatin mo siya?"
Tiningnan ni Chu Qiao ang taong may dalang latigo. Ang taong ito ay hindi nya nakita ng tatlong araw, Zhu Shun. Sumagot sya ng malumanay. "Ang Fourth Young Master ay di sinabi na siya ay patayin."
"Ang Panginoon ay di rin sinabi na tulungan mo siya!" Sabad ni Zhun Shun na may kakaibang tingin kay Chu Qiao. Ewan niya kung bakit, mula nung araw sa Jiu Wei Street, ang kaganapan na iyon ay di nya malimutan at palaging nakikita sa kanyang panaginip. Pagkatapos niyang latiguhan ang bata, nagtatanong ito sa kanyang pangalan na syang dahilan na di sya matahimik. Sa kanyang isip ay parang katawa-tawa bakit pinahahalagahan ang isang mababang-uri ng alipin. Pero ang kanyang puso ay nababahala. Sa bahay ng Heneral maraming mga matang nakatingin, kung hindi naman gusto niyang mawala ang batang ito sa kanyang paningin baka ito pa ang magpahamak sa kanya balang araw.
"Iyan ang maling palagay sa layunin ng panginoon. Masyadong walang muwang. Halika dito, dalhin ang dalawang mapagmataas na alipin na ito dahil hindi nila alam ang kalawakan ng langit at lupa! "
Dalawang lalaki ang lumapit at gustong humawak sa mga braso ni Chu Qiao. Dali-dali itong nakatago sa mga ito. Ang paggalaw ng biglaan ay naging sanhi ng pagdurugo ulit ng sugat ni Xiao Qi.
"Sino ang maglakas-loob na pumunta!!! Ako ay isa sa mga kaibigan ng Fourth Young Master. Hindi nyo ba iyan naiintindihan?"
Napangiwi si Zhun Shun sa narinig, "Hindi mo pa nakuha ang balahibo ng manok ngunit nakapag-shoot ka na naman... Bukas ng maaga, ang Fourth Young Master ay hindi niya kayong dalawa matatandaan. Ngunit ikaw ay naglakas-loob na subukan ako dito! Alis!!! dalhin mo itong dalawa at bigyan ng leksyon!"
Sumeryoso ang mukha ni Chu Qiao, si Xiao Qi ay naroon pa rin sa kanyang likod, sya'y umuurong na parang pusa. Ang kanyang mga mata ay tumingin ng matulis at ang noo ay kumulubot.
Pagkatapos ay may isa pang boses na narinig mula sa likuran ni Zhu Shun. Isang makisig na batang lalaki, sa isang jasper boa robe, nakatayo ito sa may likuran ng mga ito. Sinundan ng apat na iba pang mga tagasunod, ang 11 taong gulang ay nakatayo roon, anupat ang hitsura ni Zhu Shun ay naging balisa. "Housekeeper Zhu, bakit hindi mo alam na umalis na si Huai? Hindi ba mahalaga ang korona ng prinsipe? Bakit nandito ka pa rin? Tingin ko, ikaw ay totoong tamad. "
Nagulat si Zhu Shun, kaya nagmamadali itong umalis na nakayuko. "Yan Shi Zi, ito ang mga alipin na ayaw makinig at magpadesiplina," sambit ni Zhu Shun habang si Yan Shi Zi ay tumawa.
"Ang magturo sa mga alipin ba ang mas importante o ang pamilya ko? Zhu Shun, akala ko ba ay matalino ka, ang di ko lang alam na pati sa harapan ni Yan Shi ay mapangahas ka rin ng ganito.
Nabahala si Zhu Shun na marinig at mabilis na kinatok ang kanyang ulo sa sahig. "Ang isang ito ay hindi maglakas-loob. Ang isang ito ay hindi maglakas-loob, ang isang ito ay mali. "
"Alam mo na mali ka, bakit nandito ka pa rin?"
Pagkatapos niyang marinig ito, biglang tumayo si Zhu Shun na parang ang kanyang puwit ay nag-aapoy. Mabilis na umalis upang hanapin si Zhuge Huai (Yuwen Huai). Ang iba pang mga tagapagsilbi ay mabilis na pumunta sa isang gilid, ang isa ay maingat na nagsalita, "Pakiusap Yan Shi Zi, mangyari ka ng pumasok sa Flower Hall upang maghintay."
Ang batang nakadamit na eleganti ay tumango at dahan-dahang lumakad. Ang kanyang mga itim na mata ay nakatanaw sa loob ng patyo at nakita niya si Chu Qiao. Tila tulad ng pag-alala niya ng isang bagay, kaya lumakad siya nang direkta sa kanya.
Si Chu Qiao ay tahimik, habang maingat niyang kinuha ang dalawang hakbang pabalik. Nakita ni Yan Xun ang kanyang hakbang, tumigil sya sa kanyang mga hakbang. Nag-iisip siya ng ilang sandali, hinila niya ang isang puting garapon mula sa kanyang manggas. Ito ay inukit na may isang pattern ng bluegrass, ito ay napaka-maselan. Sinenyasan niya ito para kunin ang bote na may isang maliit na pagtango.
Tumingin si Chu Qiao kay Yan Xun pataas at pababa. Naalala niya ang mga pangyayari sa paligid ng pangangaso, hindi siya tanga. Hindi siya pumunta.
Ngumiti si Yan Xun sa kanya. Inilagay nya ang bote sa lupa at patuloy na naglakad patungo sa Flower Hall kasama ang kanyang mga alagad.
"Uh ...." Ang isang maliit na daing ay narinig mula sa likod. Nakita ni Xiao Qi ang mukha ni Chu Qiao na malabo. Ang tunog ng mga langaw at lamok ay naririnig. Dahil sya ay natatakot na hindi marinig, siya ay umiyak "Kapatid Yue ... ..Xiao Qi ... .. ako ay mamatay na ba?"
Kinuha ni Chu Qiao ang bote at hinawakang mabuti. Ang pagkabahala ay naroon pa rin sa katawan. Ang kanyang malungkot na mga mata ay nakatanaw sa kabuuan ng bahay. Mahina pero matatag nyang tiningnan si Xiao Qi at sinabi, "Xiao Qi, ang iyong kapatid ay nandito kasama mo, di ka nya pababayaan. Di magtatagal maging maayos ka rin."
---------------------
Ang taglamig ay nagbigay ng kapanganakan ng pagdurusa at pasakit sa ilalim ng mga masasamang kamay, sila ba ay dapat patawarin?
Gayunpaman, ito ay hindi maiiwasan. Mahigpit na pinasiyahan ni Chu Qiao na manatili sa eksaktong paghihiganti. Ang lahat ay hindi masisira!
Comments
Post a Comment